In januari 2025 ben ik naar Lanzarote gegaan om e.e.a. uit te testen met betrekking tot tekenen in en onder water. Mijn focus was gericht op snorkelen. Ik wist namelijk al hoe het tekenen onder water, tijdens duiken, in zijn werk ging. Maar het was mijn bedoeling om te kijken naar laagdrempelige manier dan duiken. Zowel qua moeilijkheidsgraad van de activiteit als de kosten. Ik wil zo graag dat meer mensen de onderwaterwereld gaan bewonderen.
Hoe zou het zijn om in het water te tekenen tijdens snorkelen? Zou het lastig zijn als er (veel) waterbeweging was? Zouden de potloden het houden in zout water? Zou ik zeeziek worden zonder medicijnen? Hoe makkelijk zou het zijn om het klembord vast te houden? Allerlei vragen spookten door mijn hoofd.
Ik zou beginnen, voor zover mogelijk, in een rustig stukje zee. En dan eerst maar eens alle ervaringen op me af laten komen. Daarna zou ik mijn vragen meer gaan trechteren en serieus onderzoeken. Het was wel de bedoeling dat ik mezelf zou filmen. Dan kon ik later kijken welke andere zaken aandacht behoefden. En ook om te kijken hoe het er voor het ‘publiek’ uit zou zien als ik het ging presenteren.
Er was de eerste week nogal wat wind in Lanzarote. Het water was daardoor best wild. Omdat ik op dit moment alleen was, koos ik veiligheidshalve voor een soort afgeschermd gebied op Lanzarote. De ‘zwembaden’ van Punta Mujeres zijn afgeschermd van de zee met een stenen muurtje.
Toen ik aankwam regende het ☔️. Ik wachtte even tot de regenbui over was.
Ik hoor mensen nog weleens zeggen dat het toch helemaal niet erg is als het regent. Je wordt toch nat. Klopt, maar dit is waarom ik het minder leuk vind in de regen:
– Het is niet fijn om je in de regen om te kleden
– Het zicht is vaak minder met regen
– Je hebt het sneller koud
De regen maakte wel dat ik de enige was bij het bad. Het dorpje zelf leek wel uitgestorven.
Ik ging het water in en de water temperatuur was goed te doen voor ruim een uur. Ik probeerde van alles uit. Mijn wetnotes, mijn klembord, mijn kleurpotloden.
Het viel me zo erg mee. Geen zeeziekte. De beweging had niet heel erg veel invloed op het tekenen. De kleuren kwamen mooi uit onder water. Ik tekende maar gewoon iets. Het ging nu meer om testen, dan echt nature journalen.
Het was heel leuk om te zien hoe de grondels steeds dichter bij me kwamen. Andere vissen bleven, schijnbaar nieuwsgierig, in mijn buurt zwemmen. Ook de camera onder water leken ze wel interessant te vinden. De garnaaltjes dansten vrolijk mijn kant op. Ik vond het nu al geslaagd.
Nu eens kijken met de volgende sessies hoe de potloden het zouden houden. En iets meer aandacht voor het verschil tussen volgelaatsmasker en mijn duikbril en snorkel.
Het is wel zaak om het papier na de sessie voorzichtig in de zon te laten drogen of voorzichtig droog te deppen. Hierdoor voorkom je dat de tekening alsnog versmeerd wordt